συγκελλάριος

ὁ, Α

(για μονομάχους) αυτός που ζει στην ίδια σκηνή με άλλον, σύντροφος, εταίρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + κέλλα «δωμάτιο μοναστηριού, κελλί μοναχού» + κατάλ. -άριος (< λατ. κατάλ. -arius)].